Μαντινάδες Νεκτάριου

Όντε ξανοίγω θάλασσα θυμούμαι τη ζωή μου

τα όνειρα, τσ' αγάπες μου, τη λύρα, το νησί μου.

Γίνε κερά μου θάλασσα κι εγώ ευθύς να γίνω

βράχος για να 'σαι γύρω μου μονάχος να μη μείνω.